Şeytanın öğrencileri olarak dünyayı kaosa ve kıyamete sürüklemeye azmetmiş Siyonist düşüncenin temellerindeki barbarlık ve fanatizm Gazze'de 7 Ekim 2023'ten bu yana devam eden 9 aylık vahşi soykırımla tarihte hiç olmadığı kadar deşifre olmuş durumda.
Küresel vicdan ayakta. İnsanların havsalası en çok terör devleti İsrail'in bu katliam ve soykırımı meşrulaştırmada kullandığı barbar Siyonist düşünceyi ve Yahudi teolojisini kavramakta zorlanıyor. İşte bu yüzden seri katillerin şizofrenik ve sadist sapkınlığını dünyaya Siyonizm ideolojisi olarak pazarlayanların referans aldığı Yahudi teolojisini iyi anlamak ve iyi anlatmak lazım.
Bu şeytani teolojinin tamamen boğulması için dayandığı şeytani dayanakların daha da deşifre olması gerekiyor. İsrail 1948'de Siyonist bir devlet olarak kuruldu, ancak 1967'deki Altı Gün Savaşı ve 1973'teki Yom Kippur Savaşı'ndan bu yana, bu Siyonist ethos daha da barbarlaştı. Bugün İsrail devletine hâkim olan ideoloji, Gazze'deki vahşi soykırımı gerekli gören ideolojidir. Bu zihniyet her açıdan insanlık ve ahlak düşmanıdır çünkü hiçbir insani, ahlaki
değeri tanımaz. Savaş ve insanlık suçu işlemeyi gayet normal karşılar. İnsanlığın evrensel erdemlerini kabul etmez.
Sözde Yahudi kaderini hızlandırmak Siyonist Yahudiler, anti-Semitizmin Diaspora Yahudilerinin anormal durumundan kaynaklandığını iddia ederek bir Yahudi devleti kurmak için Filistin'in işgal edilmesini savunan Theodor Herzl'den ilham aldı. Geldiğimiz aşamada laik Siyonistler de "Haredior Haredim" olarak bilinen ultra-ortodoks Siyonist Yahudiler gibi Gazze'nin çoluk çocuk ayırımı yapılmadan toptan katledilmesini savunuyor. Haredimler ilk başlarda Siyonistleri eleştiriyordu. Bunlara göre, Siyonistler Tanrı'yı beklemek yerine kendi eylemleriyle bir Yahudi devleti kurup Yahudileri kurtarmak için tarihe ve Tanrı'nın işine müdahale etti.
Haredim Yahudileri Hasidim (Hasidik Yahudiler) ve Misnagdim olmak üzere iki ana bölüme ayrılır. Yahudiliğin üçüncü bir bileşeni ise dini, mesihçi Siyonistler olarak nitelendirilebilir. Bunlardan son yıllarda en çok bilinen ve en etkili olanı Gush Emunim Yahudileridir. Yahudiliğin üçüncü köktenci grubunu oluşturan Gush Emunim'lere göre Mesih'in gelişi, Tanrı'nın Yahudilere tahsis ettiğine inandıkları topraklara Yahudi yerleşimi yoluyla hızlanacaktır. Gush liderleri, 1967'de Altı Gün Savaşı'ndan kısa bir süre sonra Hebron'da ilk yerleşimi (Kiryat Arba) kurdu.
O zamandan beri, Batı Şeria ve Gazze'de Gush, Likud Partisi ve İsrail hükümetinin mali ve askeri gücü tarafından desteklenen 150'den fazla yerleşim yeri kuruldu. Gushlar, İncil'de "Yahudiye ve Samiriye" olarak adlandırdıkları Batı Şeria'yı kalıcı olarak İsrail devletine dâhil etmek ve böylece Yahudi kaderinin gerçekleşmesini hızlandırmak amacıyla işgallerini her şart altında sürdürüyorlar. Nitekim Gazze'ye yönelik 9 aylık dönemde Batı Şeria'daki toprak ilhakları da zirveye ulaştı. Peace Now'a göre İsrail, 2024'te Batı Şeria'da son 30 yılın en büyük toprak işgalini yaptı.
Siyonist soykırım karşısında şaşkına dönen insanlar, Yahudi teolojisinin nasıl olup da böyle bir barbarlığa temel oluşturduğunu anlamaya çalışıyor. Bu da dünyada Yahudiliği en özgün şekilde kimin temsil ettiği konusunu gündeme getiriyor. Yahudilere dair ezber bozan beş ayrı hakikati bilmeden Siyonist düşüncenin pervasızca işlediği soykırım dürtüsünü de kavramak mümkün değil.
Yahudiliğe dair ezber bozan hakikatler
Geleneksel olarak dindar Yahudiler Eski Ahit'in çoğuna çok az dikkat ederler ve hatta çok bilgili hahamlar veya uzun yıllarını yoğun bir çalışmaya adamış öğrenciler bile içeriği hakkında büyük ölçüde cahil kalabilir. Bunun yerine, dini dünya görüşlerinin merkezi İsrailiyat dediğimiz Yahudi mitleri ve efsaneleridir. Yüzyıllar boyunca inşa edilmiş son derece büyük, karmaşık ve biraz çelişkili bir ikincil yazı, yorum, efsane, mit ve İsrailiyat'a dayalı
metinlerden oluşan Talmud'dur. İsrail'in medeni kanunu da Talmud kaynaklıdır. Bu nedenle her üç fanatik Yahudi gruba dini doktrinleri açısından "Talmud Yahudiliği" denir. İnananların büyük bir kısmı arasında Talmud, çoğunlukla mistisizm ve her türlü büyüye odaklanan bir başka büyük birikmiş
yazı koleksiyonu olan Kabala ile tamamlanmaktadır. Bu efsaneler ve mitler dinin özünü temsil ettiğinden, İncil'de herkesin kabul ettiği şeylerin çoğu çok farklı bir şekilde ele alınır.
En temel düzeyde, çoğu geleneksel Yahudi'nin dini aslında hiç de tek tanrılı değildir. Bunun yerine birbirleriyle oldukça karmaşık ilişkilere sahip çok çeşitli farklı erkek ve dişi tanrılar içerir. Bu varlıklar ve özellikleri, Talmud ve Kabala'nın hangi bölümlerinin en üste yerleştirildiğine bağlı olarak çok sayıda farklı Yahudi alt mezhebi arasında büyük farklılıklar gösterir. Örneğin, geleneksel Yahudi dini haykırışı "Rab Birdir" çoğu insan tarafından her zaman tek tanrılı bir onaylama olarak yorumlanmıştır ve aslında birçok Yahudi de tam olarak aynı görüşü benimsemektedir. Ancak çok sayıda başka Yahudi, bu beyanın bunun yerine birincil erkek ve dişi ilahi varlıklar arasındaki cinsel birliğin sağlanmasına atıfta bulunduğuna inanıyor.
Tanrıyı ve melekleri kandırmak (!)
Dindar Yahudiler görünüşe göre Şeytan'a neredeyse Tanrı'ya dua ettikleri kadar kolayca dua ederler. Çeşitli hahamlık okullarına bağlı olarak, uyguladıkları belirli ritüellerde kimileri şeytanın kimileri de Tanrı'nın yardımını ister. Üstelik Şeytan'a tapan Yahudilerle Tanrı'ya tapanlar mükemmel bir şekilde iyi geçinirler ve birbirlerini eşit derecede dindar Yahudiler olarak görürler. Yani geleneksel Yahudilikte ritüelin doğası en üsttedir. Ritüelin yorumlanması, yolu ve yöntemi ikincildir. Bu yüzden belki de ellerini saat yönünde üç kez yıkayan bir Yahudi, saat yönünün tersine bir yön izleyen
bir başkası tarafından görülünce dehşete düşebilir, ancak el yıkamanın Tanrı'yı mı yoksa Şeytan'ı mı onurlandırmak için olduğu pek önemli bir mesele değildir.
Garip bir şekilde geleneksel ritüellerin çoğu açıkça Tanrı'yı veya meleklerini veya bazen Şeytan'ı yönlendirmeyi veya kandırmayı amaçlamaktadır. Tıpkı bazı Yunan efsanelerinin ölümlü kahramanlarının Zeus veya Afrodit'i kandırmaya çalışması gibi. Örneğin, kutsal meleklerin görünüşe göre eski dili anlamadıkları ve kafa karışıklıklarının bu ayetlerin engelsiz bir şekilde kaymasına ve ilahi müdahale olmadan yürürlüğe girmesine izin verdiği gerekçesiyle bazı dualar İbranice yerine Aramice söylenir.
Talmud bin yıldan fazla bir süredir inşa edilmiş büyük bir yorum birikimini temsil ettiğinden, en açık emirler bile bazen karşıtlarına dönüştürülmüştür. Örnek olarak, en yüksek hahamlık otoritelerinden biri olan Meymunides, maaş alan herhangi bir hahamın sonsuz işkenceye mahkûm edilmiş kötü bir soyguncu olduğunu ilan ederek hahamların dini öğretileri için para almalarını kesinlikle yasakladı. Ancak daha sonra hahamlar sonunda bu ifadeyi tamamen farklı bir anlama gelecek şekilde "yeniden yorumladılar" ve bugün neredeyse tüm hahamlar maaş alıyor.
Son ilginç husus da çok yakın zamanlara kadar, dindar Yahudilerin yaşamlarına genellikle tılsımlar, iksirler, büyüler, altıgenler ve lanetler de dâhil olmak üzere her türlü batıl inançlı uygulamanın hâkim olmasıydı. Hahamlar genellikle büyücü olarak önemli bir ikincil role sahipti ve bu, bugün
bile İsrail'in ve New York City bölgesinin son derece etkili hahamları arasında tamamen geçerliliğini koruyor. Bu geleneksel Yahudi fanatizminin ve uygulamalarının çoğu, tipik olarak Afrikalı cadı doktorları veya Vudu rahipleriyle ilişkilendirdiklerimizden çok da farklı görünmüyor.
Yahudi teolojisi budur
Gazze'de hiçbir ahlaki endişe duymadan ve bütün insani değerleri ayaklar altına alarak soykırım yapan barbar Siyonizm'in referans aldığı Yahudi teolojisi budur. Siyonist anlayış bu gerçekleri hemen "anti-semit" yaklaşımlar diyerek yaftalamaya çalışır. Oysa bu itiraflar birçok Yahudi yazar tarafından da dile getiriliyor. İsrail'in katliam ve soykırım politikasını savunanlar bu gerçekleri "kan iftirası" diyerek manipüle etmeye uğraşıyor.
Orta Çağ'da ve hatta modern zamanlarda Yahudilerin bazen küçük Hıristiyan çocukları özellikle Purim dini bayramıyla bağlantılı olarak çeşitli büyü ritüellerinde kullanmak üzere kanlarını akıtmak için kaçırdıklarına dair Batı'da yaygın olan bu inanışa, Yahudiler "kan iftirası" diye karşılık veriyor.
Benyamin Netanyahu bile "İsrail Gazze'de bebek ve çocukları katlediyor" denildiğinde kendini "bunlar kan iftirası" diyerek savunmuştu. Güney Afrika'nın Lahey'e sunduğu ve İsrail'in Gazze'de soykırım yaptığını kanıtlayan belgeler ve bulgular için de Başbakan Netanyahu yine "kan iftirası" diyerek suçunu örtbas etmeye çalışmıştı.
Ancak Gazze'deki soykırım ve fanatik Yahudi gruplara ait şok edici bazı ifşaatlar görünüşte imkansız gibi görünen bu iddia ve inançların aslında doğru olabileceği ihtimalini güçlendiriyor. Talmud'a göre dünyaya bakan Yahudi fanatizminin organ kaçakçılığından, işgale, hırsızlığa ve iç savaşlara, ekonomik yıkımlardan mezhep ve ideolojik çatışmalara, iklim krizlerinden demografik felaketlere kadar akla gelen ve gelmeyen her melanette, her kriz ve kaos projesinde ibadet eder gibi huşuyla görev alabileceklerini, her cürmü gözünü kırpmadan ve sistematik şekilde işleyebileceklerini unutmamak lazım.
Barbar Siyonist anlayış ve dayandığı fanatik teolojisine göre "seçilmiş millet" Yahudiler dışında kimsenin hayatının bir değeri yoktur. Bütün insanlık onlara köle olmak ve hizmet etmek için vardır. İnsanların değeri kölelikte gösterdikleri performansa bağlıdır. Bu nedenle de Siyonist barbarlığın
pençesindeki dünya, Gazze'deki soykırımı durduramıyor. Üç maymunu oynuyor. Bu da barbar Siyonistlerin Talmud'daki bütün fanatik sapkınlıklarını gerçekleştirdikleri ve küresel çapta dünyayı ele geçirdiklerini gösteriyor.
