“Ruhunu şeytana sattığında artık dönüş yoktur” Goethe'nin bir halk hikâyesinden esinlenerek gençliğinde başlayıp ölümünden birkaç yıl önce tamamladığı Faust adlı eseri, Dr. Faust adlı bir adamın dünyevi lezzetler ve şehvet karşılığında ruhunu Mephisto adlı şeytana satışının hikâyesi olarak yıllardır okunur durur. Oysa gerçekte bu hikâye her bir insan tekinin, hayatının her gününde karşı karşıya kaldığı bir hakikatten başkası değildir. Aslında evde, işte, ticarette ya da insan ilişkilerinde çeşitli teklifler ve nefsin fısıldamalarıyla karşımıza çıkan Mephisto'nun karşısında her birimiz Dr. Faust olmakla olmamak arasında sürekli seçimler yapan, vicdanının sesini dinleyen ya da susturan bireylerizdir. Ve pek çoğumuz menfaat, kariyer, siyaset ya da cinsellik adına temelli olmasa da kısmi olarak Dr. Faust'un durumundaki bireylerizdir. Ancak okumayı bir türlü bu açıdan yapmak aklımıza gelmez. Goethe'nin bu eserde kurguladığı Mephisto kötü karakterinin bir sembol haline gelmesinin bir numaralı nedeni ise onun kurgu bir karakter olmaktan öte herkesin içinde bulunan ve her bireye fısıldayan gerçek şeytanın bir temsili olmasıdır.