Kendinizi ilk olarak ne zaman yetişkin biri olarak hissettiniz?
- Kendimi ilk kez üniversite için şehir dışına gittiğimde yetişkin hissettim.
- Kendi geleceğim için bir şeyler yapmaya başladığım an yetişkin olduğumu fark ettim.
- Hangi çocukluk?
- Eskisi gibi rengarenk ve ütopik hayaller kurmayı bıraktığımı fark ettiğim zaman bir yetişkin oldum.
- Bana ilk Nurten Hanım diye hitap edildiğinde büyüdüğümü anladım.
- Ben hâlâ çocuk olarak hissediyorum kendimi. Sorumluluk almak istemiyorum. Hayat şartlarından dolayı bu elimde değil ama bunu kabul etmeme gibi bir özgürlüğüm var, bu yüzden hep çocuk kalacağım.
- Zaman çok hızlı geçiyor, benim çocukluk hemen bitti.
- Ne zaman çocuktum? Hiç hatırlamıyorum valla.
- İnsan her yaşta çocuk olabilir, çocuk olmak insanın içinde, yüreğinde bitiyor.
- Ben bilmem bu işleri.
- Evlendiğim zaman hissettim maalesef. Hayatımın hatasıydı, sakın evlenmeyin!
- Hâlâ çocuğuz. Okuyoruz biz.
- Ben 19 yaşında anne oldum, o zaman yetişkin olduğumu hissettim.
- Aslında her zaman yetişkindik.
- Kendimi yetişkin hissetmiyorum. Kendi kararlarımı kendim veremiyorum, hep başkası veriyor.
- Bu yaşımda hâlâ heyecanlı ve yeniliklere açık biri olduğum için çocuk hissediyorum.
- Hangi birini söyleyeyim? 14 yaşımda ilk kez silahlı çatışmaya girdiğimde; "Ben yetiştim artık" diyebildim. Aklım başıma gelmişti.
- Ben çocuk ruhluyum.
- Yerine göre ağırbaşlıyım.
- Epeydir yetişkinim ben.
- İki yıl önce annemi kaybettiğimde yetişkin hissettim.
- Kardeşime bakmaya başladığımda artık yetişkindim.
- Ben çocukluğumdan beri yetişkinim.
- 12 yaşından beri çalışıyorum, ne çocukluğu?
- Askerlikten sonra yetişkin hissettim. Askerlikten sonra yuva kurmak, ev almak, çalışmak, çocuk sahibi olmak… Uzun iş.
- Biz yabancıyız, çocuk değiliz.
- Ben dört ay önce yetişkin hissettim. O zaman hayattan bıktığımı anladım.
- Ben bu soruya cevap veremem çünkü çocuk olmadım hiç. Hep çalıştım.
- Benim hayatım zor geçti, çocukluk yaşayamadım. Biz yaştaki insanlar çocukluklarını yaşayamadılar. Ben hem okudum, hem yedi yaşından beri çalıştım. Şimdiki gençler, çocuklar çok şanslı. Her şeyleri anne baba tarafından karşılanıyor. Her türlü seçenekleri var, her istediklerine kavuşabiliyorlar. Biz bir top bulamıyorduk. Kâğıtları bir araya toplayıp çoraba doldurup top oynuyorduk. Şimdi her şeyin farklı modelleri var. Bizim zamanımızda var mıydı? Yok. Şimdi çocuklar hayatlarını yaşıyor, yaşasınlar efendim.
- İlk maaşımı aldığımda yetişkin olduğumu zannettim ama eve gidip annemin bana ballı süt yaptığını görünce vazgeçtim. Biz nasıl büyüyebiliriz ki?
- Yetişkin hissetmiyorum. Ayrıca nereye yetişiyoruz ki?
- Çocuklar büyümek ister, yetişkinler küçülmek, çıkın işin içinden çıkabiliyorsanız?
- Sana hep dünkü çocuk muamelesi yapan insanlar mezun olduğun gün itibariyle para kazanmalısın, bu sistemin insanı olmalısın düşüncesini dayatıyorlar. Artık sana çocuk olarak bakmıyorlar, iş odaklı üzerinde baskı kuruyorlar. Fırsat bulsalar sana ev dayayacaklar geçindirmen için. Buradan şöyle bir sonuç çıkıyor; yetişkinlik mevzusu toplumun dayattıklarıyla ilgili. Bu yüzden hiçbir zaman yetişkin olamayacağım.
- 15 yaşımda bir hanımefendiye âşık oldum. Kavuşamadık ama onun aşkı bana yetmişti. 10 sene hiçbir kıza bakmadım. Benim için yetişkin olmak bir kişiye âşık olup o aşkı hiç yaşayamamaktır.
- Başım ağrıyor canım!
- Ben altı yaşımda köyde çobanlık yapıyordum, bizim çocukluğumuz olmadı. Şimdiki çocuklar altı yaşında ayakta duramıyor.
- Bankadan emekliyim ben. Öyle bir şey sorun söyleyeyim. Ben de sana sorayım, sen bizim bankayı kimlerin kurduğunu biliyor musun?
- Ben kendimi hiç çocuk hissetmedim ki.
- İlk işe başladıktan yaklaşık altı ay sonra falandı sanırım. O zaman başka bir dünyaya girdiğimi fark ettim. İşlerin laylaylom gitmediğini anladım. Üzücü bir şeydi.
- Aileme sormadan karar aldığında yetişkinliğin ilk adımlarını atmış oluyoruz bence.
- Ben kendimi hâlâ çocuk hissediyorum, ölene kadar da çocuk hissedeceğim. Hayal dünyamla alakalı bence...
- Cool kids never die!
- Dünyadan bihaber olmaktan çıkıp çevreme karşı bilinçlendiğimde, gelişen olaylarla ilgili fikirler üretebildiğimde, kendi başıma kararlar alıp uyguladığımda yetişkin bir fert olduğumu anladım.
Çocuk olmak nedir sizce?
- Bir doktor olarak 18 yaş altı insanlar çocuktur diyerek çok duygusuz yaklaşıyorum olaya.
- Çocuk olmak doya doya oyun oynayabilmektir. Sorumluluk minimum, mutluluk maksimum.
- Çocukluk en tatlı dönem; her yerin çikolata olmuş ve kimse sana karışmıyor.
- Çocuk olmak kendi küçük dünyan dışında hiçbir şeyi düşünüp dert etmemek demek.
- Çocuk olmak küçük şeylere çok büyük anlamlar yükleyerek onlarla mutlu olabilme yeteneğine sahip olmaktır bence.
- Bence çocuk olmak; hiçbir engel tanımadan sınırsız hayal gücüne sahip olmak, bir gün o hayallerin gerçek olacağını sanmaktır. Bir tür yanılmaca.
- Çocuk olmak ne demek bilmiyorum.
- Çocuk olmak, ben de tam onu düşünüyorum aslında. Biraz Müslüm Gürses açın dinleyin, çocukluk orada gizli.
- Çok zor bir soru bu. Kendin ne istersen onu yapmak demek olabilir.
- Çocuk olmak bence kötü insanların olmadığını, birilerinin sana asla zarar vermeyeceğini, annenle babanın seni her zaman koruyabileceğini düşünmektir.
- Çocuk olmak çok güzel bir şey. Her şey beleş, büyüyene kadar beleş!
- Çocuklar oyun oynar; onlardan ekmek isteyen yok, su isteyen yok. Keşke çocuk olsaydım!
- Çocuk olmak hakkında yorum yapmak istemiyorum.
- Çocuk olmak kesinlikle özgürlüktür.
- O değil de yetişkin olmak ne demek acaba?
- Her şeyden habersiz yaşamaktır. Karnım doysun, altım temizlensin gerisi çok güzeldir.
- Sadece eğlenmek demek, her istediğini cezasız yapabilmek...
- Çocuk demek canavar demek!
- İnsan evresinin en kıymetli zamanıdır çocukluk. Sorumluluk yok, mesuliyet yok. Siz çocuksunuz işte. Yaşıyorsunuz bu hayatı!
- Birinin boyunduruğu altında yaşamak, birilerine muhtaç yaşamaktır. Ben de hâlâ çocuğum bu yüzden.
- Keşke yeniden çocuk olabilsem! Koşabilsem, gülebilsem, anneme babama sarılabilsem…
- En güzel çocuk ders çalışan çocuktur.
- Çocuk olmak gemi geçiyor diye sevinmektir.
- Çocuklar bizim canımız, ciğerimiz, en çok sevdiğimiz kişiler.
- Sen böyle sorunca Erdal Bakkal (Leyla ile Mecnun dizisi) geldi aklıma. Mahallede koşturursun, annenin karşısına sırtın terli çıkmazsın. Bakkala girip çikolatalı ekmek yersin, karnını doyurup oynamaya devam edersin. Çocukluk işte.
