Bir yanda iktidar hırsı, mezhep asabiyeti ve nefretin kör ettiği gözlerle çocukları, hastaları, yaşlı ve muhtaçları bile umursamadan bomba ve kurşun yağdıranlar, öte yanda aynı Halep cehenneminin ortasında aç susuz ve kimsesiz kalan kedileri dert edinen bir adam. Adı Muhammed Âlâ el-Celil… Halep'in huzurlu günlerinde elektrikçilik yapan bu adam da pek çokları gibi kaçıp kurtulabilirdi ama bir bombardıman sonrasında yıkıntılar arasında perişan kalan kedileri görünce kalbindeki merhamet ağır bastı ve bir günde kedilerin koruyucu meleğine dönüştü. Büyük bir kedi sever olan el-Celil, insanların can derdine düştüğü böyle bir ortamda sokaklarda biçare kalan kedilere yiyecek ve su taşımaya başladı. Muhammed Âlâ el-Celil, kısa sürede 200'e yakın kedinin sığınağı, bakıcısı ve koruyucusuna dönüştü. Son olarak görüldüğünde şöyle diyordu: "İnsanları ve hayvanları aynı ışığın altında görüyorum. Hepsi acı çekiyor, hepsi merhameti hak ediyor."