Kanlı darbe girişimine karşı tepki göstermekte geciken sadece ABD olmadı. Avrupa ülkelerinin de teşebbüs bastırıldıktan epey sonra tepki vermeleri hayli manidardı. Örneğin Alman Dışişleri Bakanı Türkiye'deki demokratik düzeni zor yoluyla değiştirmeye yönelik her türlü girişimi kınama açıklamasını ancak ertesi günün ilerleyen saatlerinde yaparken, Şansölye Angela Merkel de ancak öğleden sonra oldukça cılız ve kısa bir açıklamayla darbeyi kınamakla yetindi. Diğer ülkeler de benzer şekilde formalite icabı yapılan açıklamalarla yetindi dersek abartmış olmayız. İlerleyen günlerde ne NATO'da, ne de Avrupa Birliği'nde darbeye yönelik tartışmaların yaşanmaması hayli ilginçti. Açıkça görülüyordu ki Gezi Parkı olayları söz konusu olduğunda adeta alarma geçen Avrupa ülkeleri, burunlarının dibinde gerçekleştirilen kanlı ve terörist bir darbe teşebbüsünün ciddiyetini algılamada hayli güçlük çekiyorlardı. Herhangi bir Avrupa lideri ya da temsilcisinin darbenin ertesinde haftalar boyunca Türkiye'ye gelmeyi ve bir dayanışma mesajı vermeyi akıl edememesi de muhtemelen aynı algılama sorununun eseri olmalıydı. Türkiye'de milli bütünlüğün, devletin ve demokratik düzenin atlattığı badireye karşı Avrupalı ülkelerin sergilediği duyarsız tutum pek az kimseyi çileden çıkardı. Bu istisnalardan biri İsveç'in eski başbakanı Carl Bildt oldu. Darbe teşebbüsünün üzerinden iki hafta geçmesine rağmen Brüksel'in ve Avrupalı devletlerin Türkiye'yi yalnız bırakmasını ve darbecilere karşı tepki göstermemesini eleştiren Bildt'in kaleme aldığı 'Avrupa Erdoğan'ı Yalnız Bırakma' başlıklı yazı Avrupa'nın tuhaf tepkisizliğine numunelik bir isyan oldu. Carl Bildt'in yazısındaki şu ifadeleri aslında Avrupa'nın ahlaki durumunu da özetliyordu: "Avrupa, özellikle darbe ile ilgili konulara yaklaşımını gözden geçirmezse ahlaki otoritesini kaybetme riskiyle karşı karşıya kalır. AB'nin 2013'teki Mısır darbesine karşı utanç verici yaklaşımı da bu alandaki pozisyonunu erozyona uğratmıştır."