Eylül 2017 - Apartman Sözlük

Kevser Uysal 13 Eylül 2017, Çarşamba

Bu sayıda geçen kavram ve sözcükler için sözlük...

"Dün iki katlıydı,
Bugün üç katlı
Derken
Dört katlı, beş katlı, altı katlı
Yükseliyor efendim yükseliyor,
Memleket yükseliyor"
Melih Cevdet Anday

Hızla artan nüfusla birlikte insanlık, konut sorununa çözüm için apartmanı keşfetti! "Atalarımızın şöyle mimari üslûpları, böyle estetik zevkleri vardı" diye övünürken bizim kendi neslimize neyin üslûbunu, neyin zevkini bırakacağımız ise tam olarak bilinmiyor. Zira gittikçe artan estetik yoksunu bir mimari anlayış içine yuvarlanmakta olduğumuz su götürmez bir gerçek. Hazırlamış olduğumuz bu sayfada mimari anlayışın gittikçe yitirdiğimiz bu kısımlarını bir kenara bırakıp apartman denilince ilk akla gelenleri sıralamak ve biraz da nostalji yapmak istedik.

Arka bahçe:
En iyisi Göksel'in aynı isimdeki şarkısını açıp dinlemek. Bahçe filan modern yaşamda lüks kategorisinde ne yazık ki…

Ayakkabılar:
Hırsızlar çalmasın diye içeri alıp evde biri var zannetsinler diye dışarıda ayakkabı bırakmak ancak yurdum insanının yapabileceği türden bir davranış biçimi.

Balkon:
İstanbul'da yaşayan biri için "balkon sefası" ölmeden önce yapılması gerekenler listesine eklenmeli.

Bodrum kat:
"Güneş topla benim için" mısraı bu dairelerde yaşayan apartman sakinlerinin zamanla mottosu haline gelir.

Çatı katı:
"Ohh bee mis gibi terasım var" sevinci, yerini zamanla "meğer benim dairem apartmanın ortak kullanım alanıymış" algısına bırakabilir ve insana karalar bağlatabilir.

İnce duvar:
"Yerin kulağı vardır" sözünün apartmanda yaşayanlar için duvarda vuku bulmuş hali.

Merdiven:
Sağlık açısından kullanımı konusunda doktorlar ekranlardan bas bas bağırsa da pek çoğumuzun ayakkabı bağlamak dışında kullanmayı tercih etmediği alan.

Kazan dairesi:
Kalorifer sisteminin hayatımıza girmesiyle birlikte eskiden odunluk diye bilinen yerlerin mutasyona uğramış hali.

Kapıcı:
En tatlı sabahların Çokokrem'le başlaması için sıcak ekmeğimizi kapımıza getirecek apartmanın adeta kılcal damarı olan kapıcı abiye her daim ihtiyacımız vardır.

Paspas:
Kapı süsünün yeteri kadar rağbet görmediği ülkemizde paspasın üstündeki "hoşgeldiniz" yazısına tav olduk gibi görünüyor.

Asansör:
Apartmanlardaki komşuluk ilişkilerinin zayıflamasının suçlusu olarak yaftalansa da onsuz bir yaşam düşünmek imkânsız.

Tırabzan:
Teoman olmasa bir nesil bu kelimeye aşina olmayabilirdi.

Pencere:
Hakkında pek çok aforizma, romantik söz karalanmış olsa da hâlâ kadınların yaygın olarak kullandığı haberleşme ağı.

Yönetici:
Apartman kapısına astığı yazılarla canımızı sıksa da olmaması halinde Hobbes amcamızın öngördüğü "savaş hali" kaçınılmaz olurdu muhtemelen.

Benzer Haberler

Bugünün kocaman eşyalarına karşı gayet mütevazı ölçüleri olan orta sehpalar bitmez tükenmez bir etkinlik alanı gibiydi. Etrafına çökülüp ders çalışılır, ikindi çayı servis edilir, gazete serilip üzerinde fasulye ayıklanır, doğum günü pastası kesilir, zamanla çeşit çeşit ve ufak tefek anlamsız eşyayla doldurulurdu üzeri. O küçük nesnelerin sınırsız tozu ise sürekli alınmalıydı.

Amerika’da insanlar orman içindeki evlerde yaşıyorlar.

Apartmanları özgürlüğü elinden alınmış insanların mekânı gibi görmeye yatkınız. Hepimizin bir numarası var. Sekiz numaradaki sarhoş, üç numaradaki huysuz, on dört numaradaki adam ve diğerleri. Apartmanın kurallarına uyanların büyükçe bir kısmı şehirde yaşamanın da kurallarına uyarlar zamanla. Şehir demek apartman demektir çünkü.

Gerek Yakupyan Apartmanı’nda gerekse de Bit Palas’ta belli karakterler, kendilerini ‘daha iyi günler görmüş’ bu apartmanlarla özdeşleştirirler. Anlatıcılar da okuyucuya bu apartmanların, bu şehirlerin ‘kaybolmuş kozmopolitliğinin’ birer gölgesi olduğunun altını açıkça çizer.